استاد این تنبور آذری (یا ساز) را به شیوه‌ی خاص خود می ‌نواخت، مضراب را بین انگشتان شست و سبابه‌ی خود قرار می‌داد و از سه انگشت دیگر برای حرکت غلت (شُر) استفاده می‌کرد، به طوری که آن‌ها را با ضربات مضراب ترکیب می‌کرد. نوع چگوری که او می‌نواخت دارای دو ردیف سیم دوتایی و یک ردیف سیم سه‌تایی بود که در فاصله‌ی دوم کوک می‌شد.